Η επιδιωκόμενη μετάβαση από τις ρυπογόνες μεθόδους ενεργειακής παραγωγής σε περιβαλλοντικά φιλικότερες, ανέδειξε και οδήγησε στην υιοθέτηση επιλογών όπως, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (υδροηλεκτρική, αιολική, ηλιακή) και η πυρηνική ενέργεια. Η επιλογή των εν λόγω μεθόδων αποδίδεται στη σημαντικά περιορισμένη ρύπανση που προκαλείται από τη λειτουργία των παραγωγικών τους υποδομών.
Η πυρηνική ενέργεια αποτελεί ενδεχομένως τη βέλτιστη από τις υποψήφιες προς επιλογή πρακτικές παραγωγής «πράσινης» ενέργειας, λόγω συγκεκριμένων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της όπως για παράδειγμα, η μεγάλη διάρκεια λειτουργικής ζωής των εγκαταστάσεων παραγωγής και ο σημαντικά περιορισμένος βαθμός ρύπανσης που επέρχεται ως αποτέλεσμα της κατασκευής και λειτουργίας αυτών.
Στον αντίποδα ο συγκεκριμένος τρόπος παραγωγής ενέργειας οδηγεί στην παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων και ραδιενεργών αποβλήτων, που απαιτούν αντίστοιχα μεγάλους χώρους για την ασφαλή αποθήκευσή τους ως τη τελική διαχείρισή τους.
Η ορθή εφαρμογή εναλλακτικών διαχειριστικών πρακτικών για τα παραπάνω απόβλητα προϋποθέτει αφενός αρκετά υψηλή τεχνική εμπειρία και κατάρτιση. Αφετέρου δε, απαιτεί εντατικό και συνεχή έλεγχο σε ότι αφορά στην ασφαλή διαχείρισή τους καθόλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους από τη στιγμή που καθίστανται απόβλητα.
Αρκετές επιστημονικές ομάδες εργάζονται μελετώντας τρόπους περαιτέρω μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της παραγωγικής διαδικασίας της πυρηνικής ενέργειας. Οι έρευνες εστιάζουν κατά κόρον στον περιορισμό των τελικώς διατιθέμενων αποβλήτων. Η επαναχρησιμοποίηση του «εξασθενημένου» ουρανίου ωστόσο έχει ως προϋπόθεση την υποβολή του σε συγκεκριμένες διαδικασίες προεπεξεργασίας. Η μέχρι σήμερα χρησιμοποιημένη τεχνολογία επέτρεπε τον διαχωρισμό ενός πολύ μικρού ποσοστού (κάτω του 10%) από το ουράνιο που εξορύσσεται και αξιοποιείται στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, με το παραπροϊόν της διαδικασίας να οδηγείται σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης μακράς διάρκειας.
Η εξέλιξη των πυρηνικών αντιδραστήρων, δημιούργησε τις συνθήκες ούτως ώστε να είναι δυνατή η παραγωγή ενέργειας από ποικίλα καύσιμα μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και τα ανωτέρω κατάλοιπα των καυσίμων από εγκαταστάσεις παλαιάς τεχνολογίας.
Η κατασκευή αντιδραστήρων ταχείας επεξεργασίας αφενός καθιστά εφικτή την επαναχρησιμοποίηση του συνόλου σχεδόν των μέχρι πρότινος θεωρούμενων ως απόβλητα τα οποία πλέον λογίζονται ως αξιοποιήσιμα υλικά. Αφετέρου δύναται να διασφαλίσει την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω μιας αποδοτικότερης και ταυτόχρονα λιγότερο επιβλαβούς για το περιβάλλον παραγωγικής διαδικασίας.