Ως κλιματική αλλαγή βάσει των επιστημών που ασχολούνται με τη μελέτη των περιβαλλοντικών, καιρικών συνθηκών θα μπορούσε να οριστεί η μακροπρόθεσμη μεταβολή σε ότι αφορά στα κλιματικά χαρακτηριστικά σε παγκόσμιο ή περιφερειακό επίπεδο.
Αρκετές φορές χρησιμοποιούμε τον όρο κλιματική αλλαγή αναφερόμενοι ουσιαστικά στο φαινόμενο της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας που παρατηρείται στον πλανήτη κατά τα τελευταία 200 περίπου χρόνια.
Με τις απόψεις σχετικά με την κλιματική αλλαγή και των αιτίων δημιουργίας της να πληθαίνουν, η συνεχής προώθηση του εν λόγω ζητήματος σε σχέση με την σταδιακή υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η οποία είναι αποτέλεσμα της επικίνδυνης και ενδεχόμενα μη αναστρέψιμης (;) μεταβολής του κλίματος όπως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, επηρεάζει σημαντικά την ανθρωπότητα.
Ειδικότερα οι προεκτάσεις-επιπτώσεις της εκτεταμένης συζήτησης γύρω από την κλιματική αλλαγή στη νεολαία και στα παιδία, που σαν κοινωνικές ομάδες δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν πλήρως αν η συγκεκριμένη κατάσταση υφίσταται στο βαθμό και στην έκταση που παρουσιάζεται, πόσο μάλλον να περιορίσουν την όποια επιβλαβή δράση αυτής, καθιστά βάσει σχετικής έρευνας του περιοδικού The Lancet η οποία έλαβε χώρα το 2021 αυτές τις ομάδες ευάλωτες στο λεγόμενο «κλιματικό άγχος».
Σύμφωνα με την ανωτέρω ερευνητική εργασία στο πλαίσιο της οποίας ερωτήθηκαν 10.000 παιδιά και νέοι (ηλικίας 16-25 ετών) σε δέκα χώρες παγκοσμίως (Αυστραλία, Βραζιλία, Φινλανδία, Γαλλία, Ινδία, Νιγηρία, Φιλιππίνες, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ) μεταξύ 18 Μαΐου και 7 Ιουνίου 2021, συνοπτικά προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Παρά τις συνεχείς εξαγγελίες για στροφή προς τις περιβαλλοντικά λιγότερο ζημιογόνες πρακτικές και την πολυδιαφημισμένη «πράσινη ανάπτυξη», άνω του 50% των ερωτηθέντων δηλώνουν προβληματισμένοι σε ότι αφορά στην κλιματική αλλαγή.
Ενώ η πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη παρουσιάζεται να έχει ολοκληρώσει σε νομικό και θεσμικό επίπεδο την υιοθέτηση αυτών των στρατηγικών που θα οδηγήσουν στην επίτευξη των απαιτούμενων κλιματολογικών (περιβαλλοντικών) στόχων, οι νέοι αξιολογούν αρνητικά τις κυβερνητικές δράσεις περιορισμού και εξομάλυνσης της επερχόμενης (;) κλιματικής αλλαγής. Επιπροσθέτως δηλώνουν προδομένοι και απογοητευμένοι ως προς τις αρχικές προσδοκίες τους από τις κυβερνήσεις και τους αρμόδιους φορείς των χωρών τους σε ότι αφορά στους τρόπους και τα αντανακλαστικά τους για την αντιμετώπιση αυτού του «υψίστης» (;) σημασίας προβλήματος.
Πέραν της αρνητικής τους γνώμης επί των εθνικών στρατηγικών αντιμετώπισης του φαινομένου, σημαντικό ποσοστό των συμμετεχόντων στην έρευνα δηλώνει πως θεωρεί ότι το μέλλον του πλανήτη δεν αναμένεται καλό γεγονός που οφείλεται στην αδυναμία της ανθρωπότητας να «προστατέψει και να σώσει» το σπίτι της.
Με ποσοστά άνω του 50% των ερωτηθέντων να δηλώνουν πως εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής παρουσιάζουν συναισθήματα όπως άγχος, αγωνία, λύπη, ανησυχία, θυμό, ενοχή, αδυναμία αντιμετώπισης της κατάστασης είναι εμφανές ότι η συνεχής και εντατική προβολή αυτής της περιβαλλοντικής φύσεως μεταβολής επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχοσωματική υγεία των ανθρώπων και δη των νέων.
Οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα που κατεγράφησαν συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με την κρατική ανεπάρκεια να δώσει απτές και εφαρμόσιμες λύσεις.
Οι αρμόδιες αρχές περιορίζονται στο να αποδίδουν τα αποτελέσματα της έλλειψης στρατηγικής, υποδομών, στην απρόβλεπτη και καταστροφική (;) κλιματική αλλαγή. Στον αντίποδα συνεχίζουν να «διαφημίζουν» ότι έχουν την κατάλληλη και αποτελεσματική λύση για το ανωτέρω καταστροφικό, απρόβλεπτο και αναπόφευκτο να συμβεί πρόβλημα.
Άραγε…
Η ενημέρωση που λαμβάνουμε είναι ολοκληρωμένη ή εσκεμμένα (;) ελλιπής ώστε να μας καθιστούν ευάλωτους και ανίκανους να σκεφτούμε και να δράσουμε;
Η κλιματική αλλαγή είναι ένα φαινόμενο που λαμβάνει χώρα στον πλανήτη αποκλειστικά από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης κι εντεύθεν;
Είναι καταστροφικό φαινόμενο ή «αποτελεσματικό» εργαλείο;