Η Ενεργειακή Πολιτική του Τραμπ: Παράνοια ή Προμελετημένο Σχέδιο;

envinow.gr
πριν από 1 ώρα
διαβάστηκε 3 λεπτά

Πολλοί κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι ο Αμερικανικός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει υιοθετήσει τη «θεωρία του τρελού» (“Mad Man Theory”) στις πολιτικές και διπλωματικές στρατηγικές του [1]. Η προσέγγιση αυτή, περιλαμβάνει έναν ηγέτη που προβάλλει τον παραλογισμό για να εκφοβίσει τους αντιπάλους και να τους αναγκάσει να κάνουν παραχωρήσεις φοβούμενοι δυσανάλογες αντιδράσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αποχώρηση του από τη Συμφωνία του Παρισιού ή ο οικονομικός πόλεμος που εξαπέλυσε με τις ταρίφες, στοχεύοντας στην αναδιοργάνωση του παγκόσμιου εμπορίου.

Όμως, πίσω από αυτή την εικόνα του χαοτικού ηγέτη, μήπως κρύβεται ένα οργανωμένο σχέδιο; Γιατί ενώ φαίνεται να τα κάνει όλα άνω-κάτω ίσως τελικά δε πρόκειται για παράνοια αλλά για πολύ έξυπνο μπλοφάρισμα. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθώ αποκλειστικά στον τομέα της πράσινης ενέργειας, καθώς αυτό αποτελεί και τον θεματικό άξονα της ομάδας του envinow.gr - έναν τομέα στον οποίο έχουμε αποκτήσει μια σχετική εξειδίκευση.

Η Αμερική εκμεταλλεύεται τα ορυκτά καύσιμα της διότι επιδιώκει ενεργειακή ανεξαρτησία κάτι που προϋποθέτει να έχει για να θεωρείται ένα από τα δυνατότερα κράτη. Ο πρόεδρος Τραμπ προωθεί την αναβίωση της βιομηχανίας άνθρακα μέσω εκτελεστικών εντολών όπως η ΝΕPΑ, που μειώνει το χρόνο περιβαλλοντικής αξιολόγησης σε μόλις 14 με 28 μέρες [2]. Επιπροσθέτως, ανακοίνωσε αύξηση των εξορύξεων σε περιοχές όπως στο Κόλπο του Μεξικού (Αμερικής;!) κατά 100.000 βαρέλια την ημέρα και τη δημιουργία πολλών έργων εξόρυξης πετρελαίου στην Αλάσκα όπου έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει μεγάλη ποσότητα ορυκτού καυσίμου και συγκεκριμένα στην περιοχή Willow [3]. Αυτό έχει σαν βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα την αύξηση παραγωγής και απασχόλησης στο τομέα των ορυκτών καυσίμων, αλλά δημιούργησε αβεβαιότητα στις αγορές και ενίσχυσε τις ανησυχίες για τις μακροπρόθεσμες περιβαλλοντικές συνέπειες.

Ένας παράγοντας για την στροφή της Αμερικής προς τα ορυκτά καύσιμα είναι η ενέργεια που απαιτεί η τεχνητή νοημοσύνη. Σύμφωνα με την International Energy Agency (IEA), τα κέντρα δεδομένων καταναλώνουν περίπου το 1-1,5% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας, ποσοστό που αναμένεται να διπλασιαστεί ή και πενταπλασιαστεί έως το 2030 λόγω της αυξημένης χρήσης του ΑΙ και κρυπτονομισμάτων[4]. Για παράδειγμα στην Ιρλανδία, τα κέντρα δεδομένων κατανάλωσαν το 21% της εθνικής ενέργειας το 2023 [5], ενώ στις ΗΠΑ η επεξεργασία δεδομένων για την AI προβλέπεται να καταναλώνει περισσότερη ενέργεια έως το 2030 από ό,τι η παραγωγή χάλυβα, τσιμέντου, χημικών και άλλων ενεργοβόρων προϊόντων μαζί [6]. Άλλες χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν στραφεί σε ορυκτά καύσιμα όπως το φυσικό αέριο για να ωθήσει τα κέντρα δεδομένων λόγω της αυξημένης ζήτησης ενέργειας από το ΑΙ, γεγονός που απειλεί τους στόχους ανθρακοποίησης της χώρας. Συμπερασματικά, για να μπορέσει κάποιος να ανταπεξέλθει στον αγώνα της τεχνητής νοημοσύνης απαιτεί τεράστια ποσά ενέργειας.

Η πράσινη μετάβαση δε θα γίνει από ευαισθησία. Θα γίνει όταν συμφέρει — και όποιος έχει ήδη «παίξει» σωστά το παιχνίδι των καυσίμων, θα έχει την ισχύ και την αυτονομία να το εκμεταλλευτεί. Αρχικά, κάθε χρόνο ψηφίζονται όλο και περισσότερες καινούργιες παγκόσμιες νομοθεσίες όπου υποστηρίζουν τη πράσινη ενέργεια. Τα ETA zones, δηλαδή περιοχές όπου ισχύουν ειδικοί κανόνες εμπορίας εκπομπών ρύπων, εξαπλώνονται σε περισσότερες περιοχές με πιο απαιτητικά μέτρα, ο νόμος Fit for 55 [7] και ETS [8] της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στοχεύει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 (σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990) ενώ το ETS όπου λειτουργεί σαν ταβάνι για τις εκπομπές των καυσαερίων προσαρμόζονται καθημερινά στις ζωές των ευρωπαίων. Κανένας δε μπορεί να προβλέψει την ημέρα όπου όλα τα κράτη θα φτάσουν σε μια συμφωνία όπου θα καταστήσουν την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων μη κερδοφόρα, οπότε ο Αμερικάνος πρόεδρος έπραξε στρατηγικά όπου θέλει να εξορύξει όσο περισσότερο πετρέλαιο μπορεί από τη γη.

Σε έναν κόσμο που η ενεργειακή κατανάλωση αυξάνεται δραματικά λόγω της τεχνολογίας και ειδικά της τεχνητής νοημοσύνης, η κατοχή ενεργειακών πόρων —έστω και ρυπογόνων— δεν είναι μόνο επιθυμητή, αλλά απαραίτητη. Η πράσινη μετάβαση, όσο αναγκαία κι αν είναι, δεν θα υλοποιηθεί λόγω ηθικών αξιών ή περιβαλλοντικής ευαισθησίας, αλλά όταν καταστεί οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέρουσα. Μέχρι τότε, όποιος κατέχει την ενέργεια, κατέχει και το πλεονέκτημα στο παγκόσμιο παιχνίδι εξουσίας.

Βιβλιογραφία

Η Ενεργειακή Πολιτική του Τραμπ: Παράνοια ή Προμελετημένο Σχέδιο;

Πρόσφατες αναρτήσεις

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ