Τα μέχρι σήμερα δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα παραγόμενα απόβλητα παγκοσμίως αυξάνονται. Σε αυτό συντελεί η αδυναμία -σε πολλές χώρες- περιορισμού των διατιθέμενων εν δυνάμει ανακυκλώσιμων αποβλήτων. Το ποσοστό αυτών που τελικά εκτρέπεται από την τελική διάθεση υπολείπεται σε μερικές περιπτώσεις του 10%, με αποτέλεσμα σημαντική ποσότητα ανακτήσιμων υλικών να καταλήγει σε ΧΥΤΑ, παράνομες χωματερές κ.α.
Το ενδεχόμενο συσσώρευσης τεράστιων ποσοτήτων αναξιοποίητου πλαστικού, αποτέλεσε το έναυσμα για την ανάπτυξη νέων αγορών. Μέσω αυτών τα αδιάθετα υλικά θα μπορούσαν να βρουν χρηστική διέξοδο.
Η επιστημονική έρευνα, λαμβάνοντας υπόψη την ιεράρχηση των δράσεων στη διαχείριση των αποβλήτων στράφηκε σε εναλλακτικές μεθόδους η οποίες αποτελούν εργαλεία ενός συνολικότερου μοντέλου κυκλικής οικονομίας.
Η κοινή προέλευση της ασφάλτου και του πλαστικού που είναι (και τα 2) παράγωγα του πετρελαίου, έδωσε την ώθηση για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ερευνητές στην Ινδία πειραματίστηκαν χρησιμοποιώντας πλαστικά απόβλητα στην κατασκευή δρόμων. Η ανάμειξη τεμαχισμένων πλαστικών απόβλητων με χαλίκι και άσφαλτο έδωσε ένα εναλλακτικό παράγωγο με ικανοποιητικά επίπεδα συνεκτικότητας. Στα πειράματά χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικοί τύποι πλαστικού, LDPE και PET. Τα συγκεκριμένα είδη πλαστικού χρησιμοποιούνται κατά κόρον στα υλικά συσκευασίας.
Οι περιορισμοί στην εισαγωγή μη βιομηχανικών (πλαστικών) αποβλήτων συσκευασίας στην Κίνα που αποτελούσε (έως και το 2017) το μεγαλύτερο αποδέκτη παγκοσμίως για τα υλικά αυτά, οδήγησαν αρκετές χώρες μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ -η μεγαλύτερη σε παραγωγή χώρα πλαστικών αποβλήτων - να αναζητήσουν νέες μεθόδους για την διαχείριση τους.
Η μεγάλη ποσότητα και η ποικιλία πλαστικών αποβλήτων, εξασφάλισε τη δυνατότητα πραγματοποίησης εκτεταμένων πειραμάτων χρησιμοποιώντας πληθώρα ειδών πλαστικού ως πρόσθετο, στις απαιτούμενες κατά βάρος αναλογίες (πλαστικό, χαλίκι, άσφαλτος) μελετώντας τις ιδιότητες του τελικώς παραγόμενου υλικού με γνώμονα την κατασκευή ασφαλέστερων και ταυτόχρονα οικονομικότερων δρόμων. Τα αποτελέσματα των ερευνών που πραγματοποιήθηκαν σε πανεπιστήμιο του Τέξας, έδωσαν χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με τις δυνατότητες υλοποίησης και περαιτέρω διερεύνησης του συγκεκριμένου εγχειρήματος. Πιο συγκριμένα, οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν έδειξαν ότι η ενσωμάτωση καταλλήλως επεξεργασμένων αποβλήτων συσκευασίας στην κατασκευή ασφαλτομίγματος, βελτιώνει σημαντικά την διάρκεια ζωής και την απόδοση των τελικών οδοστρωμάτων στα οποία αυτό χρησιμοποιείται.
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω η νέα αυτή κατασκευαστική μέθοδος χρησιμοποιείται σε μεγάλο αριθμό οδικών έργων, με τους «πλαστικούς δρόμους» να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε πάρα πολλές χώρες στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική.
Ο περιορισμένος χρόνος εφαρμογής της εν λόγω τεχνολογίας ωστόσο, δεν επιτρέπει το σχηματισμό ολοκληρωμένης εικόνας ως προς την αποτελεσματικότητά της. Παρόλα αυτά, ο υψηλός βαθμός ανάκτησης που παρέχεται μέσω της υιοθέτησης και εφαρμογής της, την καθιστά κατάλληλη και σε άλλα έργα με λιγότερο απαιτητικές προδιαγραφές. Έτσι, δεκάδες πεζοδρόμια, ποδηλατόδρομοι, μονοπάτια περιπάτου, χώροι στάθμευσης κατασκευασμένοι χρησιμοποιώντας πλαστικά απόβλητα σε αντικατάσταση ποσοστού της ασφάλτου, υπάρχουν ήδη σε διάφορες πόλεις στην Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, τη Νέα Ζηλανδία και αρκετές ακόμα χώρες.
Η έλλειψη υποδομών επεξεργασίας και η χαμηλή αποδοτικότητα των εφαρμοζόμενων στρατηγικών διαχείρισης καθιστούν αναγκαία την υιοθέτηση αντίστοιχων πρακτικών και στη χώρα μας.
Η θετική συνεισφορά τέτοιων μεθοδολογικών προσεγγίσεων στον περιορισμό των αποβλήτων θα είναι σημαντική. Η επαναχρησιμοποίηση πλαστικών αποβλήτων θα συμβάλει στην εξοικονόμηση φυσικών και οικονομικών πόρων, δίνοντας ταυτόχρονα μια επιπλέον διέξοδο στους αρμόδιους φορείς (ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού) ως προς τη διαχείριση των αποβλήτων στις περιοχές ευθύνης τους.
Τέλος, θα αναπτυχθούν νέες αγορές και συνεργασίες, οι οποίες θα συμβάλλουν σημαντικά στην υλοποίηση της εθνικής περιβαλλοντικής πολιτικής.
Comments