Σε πολλά πλέον κράτη υπάρχει πλέον το όραμα και η ελπίδα να μπορούν να αναπτυχθούν και να υλοποιηθούν μορφές ενέργειας από την αξιοποίηση των κυμάτων. Η Ινδία που αποτελεί μία από τους κύριους εκφραστείς αυτής της προσπάθειας δεν έχει περιορίσει τις τεχνολογίες που μπορούν να αναπτυχθούν για την αξιοποίηση του δυναμικού της ωκεάνιας ενέργειας και έχουν συμπεριληφθεί όλες οι μορφές ενέργειας στον ωκεανό. Δεδομένου του ρυθμού της εμφάνισης στην τεχνολογία, αυτό φαίνεται να είναι ένα πολύ συνετό βήμα για μια οικονομία που αναζητά πιο αποτελεσματικές λύσεις για τις συνεχώς αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες. Ωστόσο, οι προκλήσεις στην αξιοποίηση οποιασδήποτε μορφής ενέργειας των ωκεανών παραμένουν. Αν και, η Ινδία είχε δείξει την τάση της για την παλιρροιακή ενέργεια ήδη από το 2011, όταν το εργοστάσιο παλιρροϊκής ενέργειας των 50 MW είχε σχεδιαστεί στο Γκουτζαράτ, η πραγματική εφαρμογή δεν έχει συμβεί. Η έλλειψη πολιτικής υποστήριξης και η πρόθεση της κυβέρνησης απέτυχαν μέχρι σήμερα να παράσχουν ουσιαστικό ενδιαφέρον στον τομέα. Ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο, οι μονάδες παλιρροιακής ενέργειας είναι περιορισμένες με ισχύ μόνο 500 MW και η Νότια Κορέα ηγείται των πραγματικών και προγραμματισμένων επενδύσεων.
Για να γίνει αναμενόμενη η συμμετοχή της βιομηχανίας στον τομέα, πρέπει να αντιμετωπιστούν ορισμένες προκλήσεις. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα παραμείνουν το μεγαλύτερο εμπόδιο στην υλοποίηση τέτοιων έργων. Δεδομένου ότι οι παλιρροιακές κινήσεις επηρεάζουν τόσο το παράκτιο περιβάλλον όσο και τη θαλάσσια ζωή, τυχόν διαταραχές που δημιουργούνται από φράγματα για την παραγωγή ενέργειας ενδέχεται να πρέπει να εξεταστούν λεπτομερώς από τους αρμόδιους φορείς. Το παράδειγμα της Νότιας Κορέας σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να είναι χρήσιμο, όπου η πολιτική πρωτοβουλία για την ενέργεια των ωκεανών έχει αναληφθεί από το υπουργείο ωκεανών και αλιείας που έχει δικαιοδοσία και για τους παράκτιους κανόνες. Ένα άλλο βασικό ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι η δικαιοδοσία του κράτους ή της κεντρικής κυβέρνησης για τα ενεργειακά πλεονεκτήματα των ωκεανών που προορίζονται να αναπτυχθούν. Δεδομένου ότι τα πραγματικά φράγματα και άλλα όργανα θα βρίσκονται στις θάλασσες, από την άλλη τα καλώδια μεταφοράς και το δίκτυο θα βρίσκονται στην παράκτια γη, και έτσι θα ήταν πάντοτε υπό αμφισβήτηση η δικαιοδοσία των σχετικών κυβερνητικών οργάνων.
Εκτός από τα γενικά ζητήματα πολιτικής, το υψηλό κόστος αξιοποίησης της παλιρροιακής ενέργειας με την τεχνολογία που είναι διαθέσιμη σήμερα, την καθιστά επίσης ακριβότερη από τις παραδοσιακές πηγές ενέργειας. Το θαλασσινό νερό, όπου ο ουσιαστικός εξοπλισμός παραγωγής ενέργειας θα βυθίζεται πάντα, είναι αλμυρός και εξαιρετικά διαβρωτικός οδηγώντας στη συχνή αντικατάσταση τέτοιων εξοπλισμών που αυξάνει τεράστια το κόστος τέτοιων έργων. Επιπλέον, εφ’ όσον αθετήσεις συμβαίνουν τακτικά, ακόμη και στις πληρωμές στον τομέα της ηλιακής και της αιολικής ενέργειας, η επιβολή μακροπρόθεσμων υποχρεώσεων αγοράς ενέργειας στους δίσκους για τέτοια δαπανηρή ενέργεια μπορεί να αποδειχθεί τρομακτική για μια κυβέρνηση και να προσθέσει προβλήματα χρηματοδότησης σε τέτοια έργα.
Παρά τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η ενέργεια των ωκεανών, το μέλλον φαίνεται λαμπρό με διάφορες τεχνολογίες σε προχωρημένα στάδια εμπορίας. Οι καινοτόμοι επικεντρώνονται τώρα στην ενσωμάτωση διαφόρων τεχνολογιών για την αξιοποίηση πολλαπλών μορφών ενέργειας (όπως κύματα, παλίρροια και ωκεάνια ρεύματα) με το ίδιο σύνολο εξοπλισμού. Με πιο αποφασιστικές προσπάθειες η μέρα που σημαντικό μερίδιο των δυνατοτήτων παραγωγής χωρών ίσως έρθει για υπεράκτια εργοστάσια, μπορεί να μην είναι μακριά.
