Ο διαγωνισμός Hydrocontest διοργανώνεται κάθε χρόνο από το ίδρυμα Hydros, με έδρα την Λωζάννη της Ελβετίας, με στόχο την ανάδειξη καινοτόμων ιδεών στον τομέα της ναυτιλίας. Οι διαγωνιζόμενοι, οι οποίοι είναι φοιτητικές ομάδες από πανεπιστήμια όλου του κόσμου, πρέπει να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν δύο ενεργειακά αποδοτικά πλοία με συγκεκριμένες προδιαγραφές όσο αναφορά το μέγεθος και την μεταφορική τους ικανότητα. Πιο συγκεκριμένα, τα σκάφη έχουν μέγιστες διαστάσεις ενός κουτιού 2,5 x 2,5 x 2 (m) και πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρουν 20 το ένα και 200 κιλά το άλλο, προσομοιάζοντας με αυτό το τρόπο ένα σκάφος αναψυχής και ένα φορτηγό πλοίο αντίστοιχα. Αποτελώντας μέλος της ομάδας Ωκεανός του Πολυτεχνείου, έλαβα κι εγώ μέρος στο διαγωνισμό και έζησα από κοντά την εμπειρία ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντος και πολύπλευρου διαγωνισμού.
Ο διαγωνισμός τα τελευταία δύο χρόνια διοργανώνεται στο Saint Tropez της Γαλλίας και διαρκεί μία εβδομάδα. Σε αυτό το διάστημα οι φοιτητές πέρα από το διαγωνιστικό κομμάτι, έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα μέλη άλλων ομάδων, να συζητήσουν για ενδεχόμενες προκλήσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν κατά τη διάρκεια των κατασκευών και να ανταλλάξουν ιδέες και εμπειρίες. Αυτά άλλωστε προσπαθεί να προωθήσει και ο ίδιος ο διαγωνισμός και για αυτό κάθε μέρα, εκτός των αγώνων, λαμβάνουν μέρος και παρουσιάσεις των ομάδων, τα λεγόμενα tech talks, στις οποίες γίνονται εκτενείς αναφορές στο πως λειτούργησε η εκάστοτε ομάδα, τι καινοτόμο εφάρμοσε πάνω στα σκάφη, αλλά και τι προβλήματα μπορεί να αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της κατασκευής των σκαφών.
Όσο αφορά τους αγώνες υπάρχουν τρεις διαφορετικές κατηγορίες στις οποίες οι ομάδες μπορούν να διαγωνιστούν. Οι πρώτες δύο είναι αγώνες ταχύτητας και αφορά τα δύο διαφορετικά σκάφη. Το lightweight σκάφος -μεταφορά είκοσι κιλών- και το heavyweight σκάφος -μεταφορά διακοσίων κιλών- διαγωνίζονται σε ένα στίβο συγκεκριμένης διαδρομής για την κάθε κατηγορία και καταγράφονται οι επιδόσεις. Στη συνέχεια σύμφωνα με τους χρόνους προκύπτουν και οι κατατάξεις για τους προκριματικούς και για την φάση των δεκαέξι. Από την φάση των οκτώ οι αγώνες είναι νοκ άουτ με κάποιες μικρές διαφορές να υπάρχουν μεταξύ των δύο κατηγοριών. Οι ομάδες πέραν της καλής υδροδυναμικής σχεδίασης των σκαφών, καλούνται να έχουν και καλό έλεγχο των σκαφών προκειμένου να πετύχουν το βέλτιστο χρόνο. Για παράδειγμα, φέτος καταφέραμε με μερικές μικρές μετατροπές στο lightweight καθώς και με τις συνεχείς δοκιμές στο στίβο αγώνων να κατεβάσουμε τον αρχικό χρόνο από 3 λεπτά σε 2:15 περίπου, κάτι που εν τέλει μας χάρισε και την 5η θέση σε αυτή την κατηγορία. Στην κατηγορία heavyweight δυστυχώς είχαμε μία ατυχία στην φάση των δεκαέξι και για αυτό το λόγο δεν καταφέραμε να συνεχίσουμε κατακτώντας, έτσι, την 13η θέση. Πιο συγκεκριμένα, ο μηχανισμός που κινούσε το πηδάλιο και ουσιαστικά έδινε την πορεία στο σκάφος αστόχησε, με αποτέλεσμα να χάσουμε τον έλεγχο του σκάφους και να αποκλειστούμε παρ’όλο που μέχρι εκείνη την στιγμή οδηγούσαμε την κούρσα.
Η τρίτη κατηγορία αγώνων αφορούσε τον αγώνα αντοχής -long distance race- και οι ομάδες είχαν την δυνατότητα να επιλέξουν πιο από τα δύο σκάφη τους θα χρησιμοποιούσαν. Σε αυτό τον αγώνα οι διαγωνιζόμενοι έχουν μία ώρα για να καλύψουν όση μεγαλύτερη απόσταση μπορούν. Να σημειωθεί ότι όλες οι ομάδες έχουν την ίδια μπαταρία και τον ίδιο κινητήρα, οπότε η ενεργειακή απόδοση του σκάφους εμπίπτει σε άλλες σχεδιαστικές και κατασκευαστικές παραμέτρους. Στον αγώνα αντοχής αποσπάσαμε την 11η θέση από τις συνολικά 28 ομάδες που διαγωνίστηκαν.
Ο διαγωνισμός, αν και νεοσύστατος μιας και διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2014 στη λίμνη της Λωζάννης στην Ελβετία, έχει ήδη αρχίσει να θέτει τις βάσεις για μία πιο οικολογική και βιώσιμη ανάπτυξη της ναυτιλίας του μέλλοντος. Μότο τους, άλλωστε, είναι το «carry more, faster, using less energy» κάτι που προσπαθούν να περάσουν στη νέα γενιά ναυπηγών. Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, λοιπόν, μπορούν να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ένας κλάδος της οικονομίας που μέχρι σήμερα πλήττει το περιβάλλον.