Δύο χρόνια μετά την πρώτη έκθεση της Greenpeace για την κρίση της Φουκουσίμα, η περιβαλλοντική οργάνωση επέστρεψε με νέα έκθεση καθώς πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι ραδιενεργού νερού εξακολουθούν να βρίσκονται σε δεξαμενές στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Fukushima Daiichi στην Ιαπωνία, τοποθεσία της καταστροφικής κατάρρευσης τον Μάρτιο του 2011.
Η ιαπωνική κυβέρνηση αποφάσισε ότι θα απορρίψει το μολυσμένο νερό στον Ειρηνικό Ωκεανό, απελευθερώνοντας στρόντιο-90, άνθρακα-14 και άλλα επικίνδυνα ραδιονουκλίδια.
Πρόκειται για μια κίνηση που θα έχει σοβαρές, μακροπρόθεσμες συνέπειες για τις κοινότητες και το περιβάλλον, τοπικά και πολύ πιο μακριά. Επί του παρόντος, οι απορρίψεις προγραμματίζονται να ξεκινήσουν στα τέλη του 2022 ή στις αρχές του 2023, και αυτές θα συνεχιστούν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2050.
Σύμφωνα με την Greenpeace, η ιαπωνική κυβέρνηση και η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας του Τόκιο (TEP-CO) έχουν κατασκευάσει μια σειρά από «μύθους» για να υποστηρίξουν το σχέδιό τους: ότι έως το 2022, δεν θα υπάρχει πλέον χώρος αποθήκευσης του νερού. το νερό δεν είναι μολυσμένο - το ραδιενεργό τρίτιο είναι το μόνο ραδιονουκλίδιο στο νερό και είναι ακίνδυνο. και δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την απόρριψη του νερού στον ωκεανό.
Αυτή η έκθεση της Greenpeace, όπως και η αντίστοιχη ανάλυση για το 2019, δείχνει ότι αυτές οι καταστάσεις είναι αναληθείς. Η αφήγηση της ιαπωνικής κυβέρνησης δημιουργήθηκε για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους. Όχι μόνο η απόρριψη των ωκεανών είναι η φθηνότερη επιλογή, αλλά βοηθά την κυβέρνηση να δημιουργήσει την εντύπωση ότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στον πρώιμο παροπλισμό των αντιδραστήρων Fukushima Daiichi. Όμως, πολύ καιρό μετά τις ιστορικές υποσημειώσεις των διαφημίσεων Suga και Abe, οι συνέπειες της πυρηνικής καταστροφής θα παραμείνουν μια διαρκής απειλή, αμέσως για τους ανθρώπους και το περιβάλλον της Φουκουσίμα, αλλά και ευρύτερα στην Ιαπωνία και διεθνώς.
Οποιαδήποτε κυβέρνηση ή βιομηχανία αντιμέτωπη με την κλίμακα και το φάσμα των προκλήσεων θα αγωνιζόταν να διαχειριστεί την καταστροφή. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, η TEPCO και οι ιαπωνικοί κυβερνητικοί φορείς φαίνεται να συνωμοτούν για να επιδεινώσουν την κρίση. Η πρόσφατη παραδοχή της TEPCO ότι η τεχνολογία επεξεργασίας τους είναι λανθασμένη και η αναγνώριση, σχεδόν 10 χρόνια μετά την καταστροφή, ότι το νερό περιέχει ραδιενεργό άνθρακα-14 είναι η τελευταία στην μακρά ιστορία λανθασμένων αναφορών και συγκαλύψεων.
Υπήρξε έντονη αντίθεση στην απόρριψη του μολυσμένου νερού από πολίτες της Φουκουσίμα, εμπορικών φορέων όπως η εθνική ομοσπονδία αλιευτικών συνεταιρισμών της Ιαπωνίας, JF Zengyoren, η πλειοψηφία των δημοτικών συνελεύσεων στο Νομό Fukushima και στην ευρύτερη ιαπωνική κοινωνία. Υπήρξε επίσης αντίθεση από τους πλησιέστερους γεωγραφικούς γείτονες της Ιαπωνίας, ιδίως από τη Δημοκρατία της Κορέας. Ωστόσο, η ιαπωνική κυβέρνηση συνεχίζει να αγνοεί τις απόψεις όλων εκείνων που επιδιώκουν να προστατεύσουν τους ωκεανούς του κόσμου.
Μετά από λεπτομερή εξέταση των στοιχείων, η Greenpeace κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μόνη αποδεκτή λύση είναι η συνεχής μακροχρόνια αποθήκευση και επεξεργασία του μολυσμένου νερού. Αυτό είναι λογικά εφικτό, και θα επιτρέψει χρόνο για την πιο αποδοτική τεχνολογία επεξεργασίας, καθώς και την απειλή από το ραδιενεργό τρίτιο να μειωθεί φυσικά. Είναι ο μόνος τρόπος προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της υγείας και του περιβάλλοντος των κατοίκων της Φουκουσίμα, της υπόλοιπης Ιαπωνίας και της ευρύτερης διεθνούς κοινότητας.