Η πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Τερέζα Μέι, σχετικά με την ενιαία αγορά φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για «σκληρό» Brexit σε αυτόν τον τομέα.
Αλλά ενώ η βρετανική κυβέρνηση επιθυμεί να διατηρήσει στενούς ενεργειακούς δεσμούς μετά την αποχώρησή της, οι λεπτομέρειες παραμένουν ασαφείς. Το όλο ερώτημα εξαρτάται από το αν η γενική συμφωνία για τη μελλοντική σχέση ΕΕ-Ηνωμένου Βασιλείου θα αφήνει περιθώριο για συνεχιζόμενους ενεργειακούς δεσμούς μεταξύ των δύο πλευρών, καθώς και από το ενδεχόμενο η Βρετανία να αποχωρήσει χωρίς καμία συμφωνία στις 29 Μαρτίου.
Το φυσικό αέριο και η ηλεκτρική ενέργεια θα συνεχίσουν να ρέουν κατά μήκος των διασυνδέσεων μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και των γειτόνων του μετά το Brexit, ανεξάρτητα από το πώς θα αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, μια απότομη έξοδος θα αυξήσει τον κίνδυνο έλλειψης εφοδιασμού στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία κατά τη διάρκεια έκτακτων περιστατικών, όπως τα ακραία καιρικά φαινόμενα του περσινού χειμώνα, και θα μπορούσε να αυξήσει τους λογαριασμούς κατανάλωσης ενέργειας.
Τόσο το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και η ΕΕ στηρίζονται σε εισαγωγές και εξαγωγές ενέργειας. Η βρετανική κυβέρνηση αναγνωρίζει την αξία αυτών των συνδέσμων, ειδικά του φυσικού αερίου, και τονίζει ότι θα ήθελε να τους προστατεύσει.
Η Βρετανία εισάγει σήμερα περίπου το 5% της ισχύος της και το 12% του φυσικού αερίου της από την ΕΕ. Οι δύο πλευρές συνδέονται με τέσσερα καλώδια τροφοδοσίας, με οκτώ ακόμα να βρίσκονται υπό σχεδιασμό.
Η συνεχιζόμενη ενεργειακή συνεργασία είναι ιδιαίτερα σημαντική για την Ιρλανδία και τη Βόρεια Ιρλανδία, οι οποίες μοιράζονται μια ενιαία αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Η Ιρλανδία βασίζεται επίσης στη Βρετανία για την προμήθεια φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Η συνεργασία της Βρετανίας με την εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά έχει περιθώριο να φτάσει μόνο στο βαθμό που θα της επιτρέπει η ευρύτερη σχέση ΕΕ-Ηνωμένου Βασιλείου μετά το Brexit, για το οποίο υπάρχει η ανησυχία ότι δεν θα υπάρξει συμφωνία. Η ΕΕ θα μπορούσε να δει την επιθυμία του Ηνωμένου Βασιλείου για τη συνέχιση των ενεργειακών δεσμών ως οπορτουνιστική επιλογή κοινοτικών πλεονεκτημάτων χωρίς να υπόκειται σε καμία από τις υποχρεώσεις της κοινότητας.