Ίσως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Μεσόγειος και κυρίως οι νησιωτικές της περιοχές είναι αυτό της ανεπάρκειας φυσικών πηγών νερού και κατ’ επέκταση της υδροδότησής τους. Το πρόβλημα οξύνεται, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς οι σχεδόν μηδενικές βροχοπτώσεις σε συνδυασμό με τα υπεράριθμα πλήθη τουριστών που την κατακλύζουν, καθιστούν την κατάσταση οριακή. Η υδροδότηση των περιοχών αυτών περιορίζεται σε μεθόδους αφαλάτωσης, σε αποθήκευση νερού ομβρίων, κυρίως, νερών σε ειδικές δεξαμενές, σε μεταφορά νερού από άλλες περιοχές μέσω ειδικών πλοίων και σε γεωτρήσεις άντλησης υπόγειων υδάτων, όπου είναι εφικτό αφού στις περισσότερες περιπτώσεις παρουσιάζεται πρόβλημα διείσδυσης αλμυρού νερού στον υπόγειο υδροφορέα καθιστώντας τα ακατάλληλα για εκμετάλλευση.
Η τεχνολογική εξέλιξη και η προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων φιλικών προς το περιβάλλον έχουν δημιουργήσει προσπάθειες για την άμβλυνση τέτοιων προβλημάτων. Μία τέτοια πρακτική είναι και η ανακύκλωση νερού. Και λέγοντας ανακύκλωση νερού αναφερόμαστε στη συλλογή αστικών και όχι μόνο λυμάτων, την κατάλληλη επεξεργασία τους κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις και την επαναδιάθεσή τους για αρδευτική, αστική ή και άλλη χρήση. Η επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των νερών είναι πραγματικότητα σε πολλές χώρες - ΗΠΑ, Αυστραλία, Γαλλία, Ισραήλ, Κύπρο, Τυνησία, Γερμανία, Μαρόκο - οι οποίες αξιοποιούν νερά από βιολογικούς καθαρισμούς είτε για αστικές, είτε για γεωργικές χρήσεις. Σε ορισμένες χώρες δίνεται έμφαση και στην ανακύκλωση των «γκρίζων νερών» μετά από επιτόπου επεξεργασία στο κτίριο. Παρ’ όλα αυτά, η καινοτόμα αυτή πρακτική δεν βρίσκει ακόμη έδαφος στη χώρα μας. Κι αυτό γιατί χρειάζεται αρχικά να γίνουν κάποια βήματα για την επαναχρησιμοποίηση αυτών των νερών που εξαρτώνται από τη σωστή λειτουργία και συνεχή παρακολούθηση της αποδοτικότητας των συστημάτων επεξεργασίας λυμάτων, ώστε η ποιότητα του βιολογικώς καθαρισμένου νερού να είναι στο πλαίσιο των προδιαγραφών που έχουν τεθεί, τη δημιουργία κατάλληλων υποδομών, όπως π.χ. διπλά δίκτυα για τη χωριστή μεταφορά του νερού από βιολογικούς καθαρισμούς, ώστε να μην επηρεάζεται η ποιότητα του πόσιμου νερού και κυρίως την κατάλληλη ενημέρωση του κοινού, πλήρη τεκμηρίωση και διάθεση αξιόπιστων στοιχείων από ανεξάρτητους φορείς, ώστε να αποκτηθεί εμπιστοσύνη σε θέματα χρήσης νερού από βιολογικούς καθαρισμούς.
Η εποχή που επιβάλλει την διαμόρφωση μιας νέας λογικής και στάσης όχι μόνο πολιτών αλλά και ολόκληρων των κοινωνιών με βάση τις περιβαλλοντικές προκλήσεις της κάθε περιοχής είναι εδώ. Στρατηγικές που επιβάλλουν την εξοικονόμηση φυσικών πόρων είναι όσο ποτέ αναγκαίες να υιοθετηθούν και να υλοποιηθούν προκειμένου να κάνουν την καθημερινότητα των πολιτών, του σήμερα και του αύριο, εν τέλει, ευκολότερη και πιο ποιοτική.