Η τελευταία Ευρωπαϊκή Κατάσταση για το Κλίμα, που δημοσιεύθηκε από την Υπηρεσία αλλαγής του κλίματος Copernicus (C3S) έχει ως σκοπό το Ευρωπαϊκό Κράτος του Κλίματος να προσφέρει μια ολοκληρωμένη ετήσια επισκόπηση των κλιματικών συνθηκών σε ολόκληρη την ήπειρο και την Αρκτική. Η τελευταία έκδοση, που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα, επιβεβαιώνει πως το 2020 ήταν το πιο θερμό έτος για την Ευρώπη, με χειμερινές θερμοκρασίες άνω των 3,4°C πάνω από το μέσο όρο.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου συνέχισαν να αυξάνονται και ήταν οι υψηλότερες από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές εγγραφές το 2003. Ένα ζωτικό σημείο αναφοράς για μελλοντικές εκτιμήσεις για το κλίμα, η εμβληματική έκθεση C3S παρουσιάζει σαφείς, υψηλής ποιότητας πληροφορίες για τις κλιματικές τάσεις, προκειμένου να υποστηρίξει τη λήψη αποφάσεων βάσει τεκμηριωμένων στοιχείων.
«Η ανάλυση της αλληλεπίδρασης μεταβλητών όπως η θερμοκρασία, ο θαλάσσιος πάγος, η βροχόπτωση, η απόρριψη ποταμών ή η υγρασία του εδάφους υπογραμμίζει τη σημασία της παρακολούθησης όλων των τμημάτων του κλιματικού μας συστήματος, για την κατανόηση των μεταβαλλόμενων κλιματικών τάσεων», εξηγεί ο διευθυντής του C3S, Carlo Buontempo. «Είναι πιο σημαντικό από ποτέ να χρησιμοποιήσουμε τις διαθέσιμες πληροφορίες για να δράσουμε, να μετριάσουμε και να προσαρμοστούμε στην αλλαγή του κλίματος και να επιταχύνουμε τις προσπάθειές μας για τη μείωση των μελλοντικών κινδύνων», κατέληξε.
Ρεκόρ θερμότητας, βροχόπτωσης και ηλιοφάνειας
Η υψηλή ετήσια θερμοκρασία που καταγράφηκε για την Ευρώπη το 2020 οφείλεται εν μέρει σε εξαιρετικά θερμές χειμερινές και φθινοπωρινές συνθήκες, ιδίως στα βορειοανατολικά και ανατολικά μέρη. Το καλοκαίρι ήταν επίσης θερμότερο από το μέσο όρο, αλλά τα καλοκαιρινά κύματα ήταν λιγότερο έντονα, διαδεδομένα και παρατεταμένα από ότι τα τελευταία χρόνια.
Οι Ευρωπαίοι είδαν επίσης περισσότερο τον ήλιο το 2020, με σημαντικά υψηλότερες από τις μέσες ώρες ηλιοφάνειας να καταγράφονται μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου. Κατά μέσο όρο κατά τη διάρκεια του έτους, τα επίπεδα υετού ήταν εντός του κανονικού. Ωστόσο, υπήρξε μια απότομη μετάβαση μεταξύ των πολύ υγρών χειμερινών συνθηκών και μιας συνεχώς ξηρής άνοιξης, η οποία είχε σημαντική επίδραση στις συνθήκες υγρασίας του εδάφους και τη βλάστηση σε μεγάλα μέρη της ηπείρου. Αργότερα μέσα στο έτος, η καταιγίδα Άλεξ έφερε καταρρακτώδη βροχή που ξεπέρασε τα ρεκόρ βροχόπτωσης μιας ημέρας στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη βορειοδυτική Γαλλία και τις νότιες Άλπεις και προκάλεσε καταστροφικές πλημμύρες σε ορισμένες περιοχές.
Ανωμαλίες θερμοκρασίας επιφανειακού αέρα για το χειμώνα (Δεκέμβριος 2019 ‒ Φεβρουάριος 2020), άνοιξη (Μάρτιος ‒ Μάιος), καλοκαίρι (Ιούνιος ‒ Αύγουστος) και φθινόπωρο (Σεπτέμβριος ‒ Νοέμβριος) 2020 σε σχέση με τον αντίστοιχο εποχιακό μέσο όρο για την περίοδο αναφοράς 1981-2010. Οι τιμές του χειμώνα αφορούν τον Δεκέμβριο 2019 - Φεβρουάριος 2020.
Αρκτική Σιβηρία - Το hotspot του 2020
Παρά το κρύο ξεκίνημα, το 2020 ήταν το δεύτερο θερμότερο έτος στο ρεκόρ για την Αρκτική, με ετήσια θερμοκρασία επιφάνειας 2,2°C πάνω από το μέσο όρο του 1981-2010. Μέρη της Αρκτικής - Αρκτική Σιβηρία και παρακείμενες θάλασσες - είδαν τις μεγαλύτερες ετήσιες ανωμαλίες θερμοκρασίας οπουδήποτε στη Γη το 2020, καταγράφοντας πάνω από 6°C πάνω από το μέσο όρο.
Την άνοιξη και το φθινόπωρο, η κάλυψη χιονιού μειώθηκε από αυτές τις υψηλότερες από τις μέσες θερμοκρασίες, συμβάλλοντας ενδεχομένως στις θερμότερες συνθήκες: οι σκοτεινότερες επιφάνειες χωρίς χιόνι απορροφούν περισσότερη ηλιακή ενέργεια, σχηματίζοντας έναν βρόχο ανατροφοδότησης του κλίματος που οδηγεί σε περισσότερη θέρμανση.
Οι χρονικές σειρές των ετήσιων μέσων επιφανειακών ανωμαλιών από το 1979 έως το 2020 ήταν κατά μέσο όρο στην περιοχή της Αρκτικής (66,6 ° Β – 90 ° Β). Δεξιά: Χάρτης της ετήσιας ανωμαλίας της μέσης επιφανειακής θερμοκρασίας το 2020. Όλες οι ανωμαλίες υπολογίζονται σε σχέση με τη μέση περίοδο 1981-2010.
Το πλαίσιο ανάλυσης των δεδομένων του 2020
Ενώ τα δεδομένα για τις ετήσιες κλιματικές εκδηλώσεις παρέχουν μια χρήσιμη επισκόπηση ενός δεδομένου έτους, πρέπει να διαβάζονται στο πλαίσιο των μακροπρόθεσμων τάσεων προκειμένου να κατανοήσουμε την εξέλιξη του κλίματος.
Οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού διαμορφώνονται ως προς την παγκόσμια μέση θερμοκρασία επιφάνειας, δεσμεύοντας τις υπογράφουσες χώρες να περιορίσουν την άνοδο αυτού του δείκτη σε 2°C πάνω από τις προ-βιομηχανικές θερμοκρασίες - και ιδανικά, σε αύξηση 1,5°C ή μικρότερη. Ο τελευταίος πενταετής μέσος όρος δείχνει ότι ο κόσμος έχει ήδη θερμανθεί κατά περίπου 1,2°C.
Αέρια του θερμοκηπίου, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο και τα οξείδια του αζώτου, παγιδεύουν θερμότητα κοντά στην επιφάνεια της Γης. Όσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωσή τους στην ατμόσφαιρα, τόσο πιο ζεστή είναι η θερμοκρασία στη Γη.
Ο τεράστιος αντίκτυπος στην κοινωνία των μέτρων που θεσπίστηκαν για τον περιορισμό της εξάπλωσης του COVID-19 οδήγησε σε μια ελαφρά μείωση των εκπομπών, μέρος του λόγου για τον οποίο οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκαν με βραδύτερο ρυθμό αλλαγής από αυτόν που καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια.
Ωστόσο, οι ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις τόσο του διοξειδίου του άνθρακα όσο και του μεθανίου το 2020 ήταν στο υψηλότερο από την έναρξη των δορυφορικών εγγραφών το 2003, δείχνοντας τη συνέχεια της συνεχιζόμενης αύξησης.
Μηνιαίες παγκόσμιες συγκεντρώσεις CO2 από δορυφόρους (πάνω γράφημα) και παράγωγους ετήσιους μέσους ρυθμούς ανάπτυξης (κάτω γράφημα) για την περίοδο 2003-2020. Πάνω: Οι αριθμητικές τιμές που εμφανίζονται με κόκκινο χρώμα υποδηλώνουν ετήσια μέσα XCO2. Κάτω: Ετήσιοι μέσοι ρυθμοί αύξησης XCO2 που προέρχονται από δεδομένα που εμφανίζονται στον επάνω πίνακα. Οι αναφερόμενες αριθμητικές τιμές αντιστοιχούν στον ρυθμό ανάπτυξης σε ppm/έτος, συμπεριλαμβανομένης μιας εκτίμησης αβεβαιότητας σε παρένθεση.
コメント