Μια έκθεση του ΟΗΕ που δημοσιεύθηκε για να σηματοδοτήσει τη Διεθνή Ημέρα για τη Μείωση του Κινδύνου Καταστροφών στις 13 Οκτωβρίου, επιβεβαιώνει πόσο ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν φτάσει να κυριαρχούν τον 21ο αιώνα.
Κατά την περίοδο 2000 έως 2019, σημειώθηκαν 7.348 μεγάλα καταγεγραμμένα γεγονότα καταστροφών επηρεάζοντας 4,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους (πολλά παραπάνω σε περισσότερες από μία περιπτώσεις) με αποτέλεσμα περίπου 2,97 τρισεκατομμύρια δολάρια σε παγκόσμιες οικονομικές απώλειες.
Πρόκειται για μια απότομη αύξηση σε σχέση με τα προηγούμενα είκοσι χρόνια. Μεταξύ του 1980 και του 1999, 4.212 καταστροφές συνδέθηκαν με φυσικούς κινδύνους παγκοσμίως που επηρεάζουν περίπου 1,19 εκατομμύρια ζωές και έπληξαν 3,25 δισεκατομμύρια ανθρώπους με αποτέλεσμα περίπου 1,63 τρισεκατομμύρια δολάρια σε οικονομικές απώλειες.
Μεγάλο μέρος της διαφοράς εξηγείται από την αύξηση των καταστροφών που σχετίζονται με το κλίμα, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων καιρικών φαινομένων: από 3.656 γεγονότα που σχετίζονται με το κλίμα (1980-1999) σε 6.681 καταστροφές που σχετίζονται με το κλίμα κατά την περίοδο 2000-2019.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο αριθμός των μεγάλων πλημμυρών υπερδιπλασιάστηκε, από 1.389 σε 3.254, ενώ η συχνότητα των καταιγίδων αυξήθηκε από 1.457 σε 2.034. Οι πλημμύρες και οι καταιγίδες ήταν τα πιο διαδεδομένα γεγονότα.
Η έκθεση «Το ανθρώπινο κόστος των καταστροφών 2000-2019» καταγράφει επίσης σημαντικές αυξήσεις σε άλλες κατηγορίες, όπως ξηρασία, πυρκαγιές και ακραίες θερμοκρασίες. Υπήρξε επίσης μια αύξηση των γεω-φυσικών γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων σεισμών και τσουνάμι σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους από οποιονδήποτε από τους άλλους φυσικούς κινδύνους που εξετάζονται σε αυτήν την έκθεση.
Η Mami Mizutori, ειδική εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για τη μείωση των κινδύνων καταστροφών, δήλωσε σήμερα: «Είμαστε σκόπιμα καταστροφικοί. Αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορεί κανείς να καταλήξει όταν εξετάζει τα γεγονότα καταστροφών τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η COVID-19 είναι η τελευταία απόδειξη ότι οι πολιτικοί και επιχειρηματικοί ηγέτες δεν έχουν ακόμη συντονιστεί στον κόσμο γύρω τους.
Οι υπηρεσίες διαχείρισης καταστροφών, οι υπηρεσίες πολιτικής προστασίας, οι πυροσβεστικές υπηρεσίες, οι αρχές δημόσιας υγείας, ο Ερυθρός Σταυρός και η Ερυθρά Ημισέληνος, και πολλές ΜΚΟ αγωνίζονται για μια ανηφορική μάχη ενάντια σε μια συνεχώς αυξανόμενη παλίρροια ακραίων καιρικών φαινομένων. Σώζονται περισσότερες ζωές, αλλά περισσότεροι άνθρωποι επηρεάζονται από την επέκταση της έκτακτης ανάγκης για το κλίμα.
Ο κίνδυνος καταστροφών γίνεται συστηματικός με ένα συμβάν να επικαλύπτεται και να επηρεάζει το άλλο με τρόπους που ελέγχουν την ανθεκτικότητά μας στο όριο. Οι πιθανότητες συσσωρεύονται εναντίον μας όταν αποτυγχάνουμε να ενεργήσουμε πάνω στην επιστήμη και στις έγκαιρες προειδοποιήσεις για επενδύσεις στην πρόληψη, την προσαρμογή της κλιματικής αλλαγής και τη μείωση του κινδύνου καταστροφών.
«Η καλή διακυβέρνηση του κινδύνου καταστροφών εξαρτάται από την πολιτική ηγεσία και την εκπλήρωση των υποσχέσεων που έγιναν όταν η Συμφωνία του Παρισιού και το Πλαίσιο του Σεντάι για τη μείωση των κινδύνων καταστροφών εγκρίθηκαν πριν από πέντε χρόνια. Η έκθεση υπενθυμίζει στα κράτη μέλη του ΟΗΕ τη δέσμευσή τους να ενισχύσουν τη διακυβέρνηση του κινδύνου καταστροφών και να εφαρμόσουν εθνικές και τοπικές στρατηγικές για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών έως το 2020. Πρόκειται για βασικό στόχο του παγκόσμιου σχεδίου για τη μείωση των απωλειών καταστροφών, το πλαίσιο Sendai για τη μείωση των κινδύνων καταστροφών, η οποία εγκρίθηκε σε παγκόσμιο συνέδριο το 2015. Μέχρι στιγμής, 93 χώρες έχουν θέσει σε εφαρμογή εθνικές στρατηγικές».
Ο καθηγητής Debarati Guha-Sapir, Κέντρο Έρευνας για την Επιδημιολογία Καταστροφών, Πανεπιστήμιο του Louvain, Βέλγιο, δήλωσε: «Αυτή η έκθεση καλύπτει τα πρώτα είκοσι χρόνια αυτού του αιώνα και δεν περιλαμβάνει βιολογικούς κινδύνους όπως το COVID-19, αλλά επισημαίνει σαφώς το επίπεδο της ανθρώπινης ταλαιπωρίας και της οικονομικής απώλειας που προκύπτει από την αποτυχία προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Εάν αυτό το επίπεδο ανάπτυξης σε ακραία καιρικά φαινόμενα συνεχιστεί τα επόμενα είκοσι χρόνια, το μέλλον της ανθρωπότητας φαίνεται πραγματικά πολύ ζοφερό».
«Θα πρέπει να ζήσουμε με τις συνέπειες των υφιστάμενων επιπέδων κλιματικής αλλαγής για πολύ καιρό ακόμη και υπάρχουν πολλά πρακτικά μέτρα που μπορούν να ληφθούν για τη μείωση του βάρους των απωλειών καταστροφών, ιδίως σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος που δεν διαθέτουν πόρους και εκτίθενται περισσότερο σε οικονομικές απώλειες σε κλίμακα που υπονομεύει τις προσπάθειές τους για εξάλειψη της φτώχειας και για παροχή καλής ποιότητας κοινωνικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της υγείας και της εκπαίδευσης».
Κύρια στοιχεία για το διάστημα: 2000-2019
Τα στατιστικά στοιχεία αυτής της έκθεσης προέρχονται από τη βάση δεδομένων εκδηλώσεων έκτακτης ανάγκης (EM-DAT) που διατηρείται από το Κέντρο Έρευνας για την Επιδημιολογία Καταστροφών (CRED) που καταγράφει καταστροφές που έχουν σκοτώσει δέκα ή περισσότερους ανθρώπους. επηρεάστηκαν 100 ή περισσότερα άτομα. κατέληξε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. ή μια πρόσκληση για διεθνή βοήθεια.
Η Ασία υπέστη τον μεγαλύτερο αριθμό καταστροφών. Συνολικά, μεταξύ 2000 και 2019, υπήρχαν 3.068 συμβάντα καταστροφών στην Ασία, ακολουθούμενα από 1.756 γεγονότα στην Αμερική και 1.192 γεγονότα στην Αφρική.
Όσον αφορά τις πληγείσες χώρες παγκοσμίως, η Κίνα (577 γεγονότα) και οι ΗΠΑ (467 γεγονότα) ανέφεραν τον υψηλότερο αριθμό συμβάντων καταστροφών, ακολουθούμενες από την Ινδία (321 γεγονότα), τις Φιλιππίνες (304 γεγονότα) και την Ινδονησία (278 γεγονότα). Όλες αυτές οι χώρες έχουν μεγάλες και ετερογενείς χερσαίες εκτάσεις και σχετικά υψηλή πυκνότητα πληθυσμού σε περιοχές με κίνδυνο.
Συνολικά, οκτώ από τις 10 κορυφαίες χώρες από τα γεγονότα καταστροφών βρίσκονται στην Ασία.
Τα έτη 2004, 2008 και 2010 ξεχωρίζουν περισσότερο, έχοντας πάνω από 200.000 θανάτους το καθένα.
Το μεγαλύτερο μεμονωμένο συμβάν από τον αριθμό των θανάτων ήταν το τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού του 2004, 226.400 θάνατοι.
Το δεύτερο μεγαλύτερο γεγονός συνέβη το 2010, όταν ένας σεισμός 7.0 Ρίχτερ έπληξε την Αϊτή στη μέση της νύχτας, σκοτώνοντας περίπου 222.000 ανθρώπους και άφησε εκατομμύρια άστεγους.
Το 2008, ο κυκλώνας Nargis σκότωσε πάνω από 138.000 ανθρώπους στη Μιανμάρ.
Ο μέσος αριθμός θανάτων παγκοσμίως από το 2000 έως το 2019 ήταν περίπου 60.000 θάνατοι ετησίως. Από το 2010 δεν υπήρξαν μεγάλες καταστροφές (100.000 θάνατοι) και κανένας χρόνος με περισσότερους από 35.000 θανάτους.
Η πλήρης αναφορά είναι διαθέσιμη εδώ.