Ένα ζευγάρι δορυφορικών εικόνων που ελήφθησαν με διαφορά σχεδόν 50 ετών αποκαλύπτουν εντυπωσιακές αλλαγές στους παγετώνες στη βορειοδυτική Γροιλανδία. Λίγες άλλες συγκρίσεις δορυφόρων καλύπτουν τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά σε τόσο ζωηρά ζωντανά χρώματα.
Το Σύστημα Πολυφασματικού Σαρωτή (MSS) στο Landsat 1 έκανε λήψη την πρώτη εικόνα (αριστερά) στις 3 Σεπτεμβρίου 1973. Η δεύτερη εικόνα (δεξιά), που λήφθηκε στις 20 Αυγούστου 2022, από το Operational Land Imager (OLI) στο Landsat 8, δείχνει την ίδια περιοχή 49 χρόνια μετά.
Η ομοιότητα στο χρώμα καθιστά εύκολο να δει κανείς που έχει υποχωρήσει, έχει λεπτύνει και σε μια περίπτωση ο πάγος των παγετώνων. Ακόμα, φαίνεται η καθαρή υποχώρηση των μεγάλων παγετώνων που βρίσκονται κοντά στο φιόρδ Wolstenholme. Τα απομονωμένα καλύμματα πάγου και οι μικρότεροι παγετώνες σε όλη την εικόνα γενικά συρρικνώνονται και σε ορισμένα σημεία αποσυνδέονται ο ένας από τον άλλο.
Αντίθετα, ο μεγάλος παγετώνας που βρίσκεται δυτικά από το North Ice Cap (Nunatarssuaq Ice Cap) φαίνεται να επιμηκύνεται. Τέτοια αυξανόμενη συμπεριφορά μπορεί να προκαλείται από τον πάγο σε υψηλότερα υψόμετρα του πάγου που αποστραγγίζεται στον παγετώνα.
Οι εικόνες αποκτήθηκαν με διαφορά μόλις δύο εβδομάδων στα αντίστοιχα χρόνια τους. Το 2022, οι άκρες των παγετώνων και των παγετώνων φαίνονται γενικά πολύ πιο γκρίζες απ' ότι το 1973. Το θερμό καλοκαίρι του 2022 έλιωσε περισσότερο από το φωτεινό λευκό κάλυμμα χιονιού εκθέτοντας τον πιο σκούρο, πιο βρώμικο πάγο.
Εμπνευσμένος από την πρόσφατη έρευνα σχετικά με τις αλλαγές στους περιφερειακούς παγετώνες της Γροιλανδίας, ο Christopher Shuman έψαξε τα αρχεία δεδομένων του Landsat και αναγνώρισε αυτό το ζεύγος εικόνων. «Επειδή αυτή είναι μια τόσο παγωμένη, βόρεια περιοχή, σκέφτηκα ότι οι απώλειες με την πάροδο του χρόνου θα ήταν σχετικά αργές, οπότε χρειαζόμασταν σχεδόν 50 χρόνια για να δείξουμε την αλλαγή», είπε ο Σούμαν, ένας ειδικός σχετικά με τους παγετώνες στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, στην κομητεία της Βαλτιμόρης, με έδρα στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA.
Η έρευνα έδειξε ότι οι περιφερειακοί παγετώνες, οι οποίοι είναι σχετικά μικροί και αποκομμένοι από το κύριο στρώμα πάγου, αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό της περιοχής που καλύπτεται από πάγο της Γροιλανδίας (περίπου 4 τοις εκατό). Αλλά οι περιφερειακοί παγετώνες ευθύνονται για το 11 τοις εκατό της απώλειας πάγου του νησιού, γεγονός που τους καθιστά υπερμεγέθη συντελεστές στην τρέχουσα άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Οι περιφερειακοί παγετώνες στη βορειοδυτική Γροιλανδία χάνουν περίπου 3,5 έως 7 γιγατόνους πάγου ετησίως τις τελευταίες δεκαετίες εν μέσω επιταχυνόμενης θέρμανσης, σύμφωνα με την έρευνα. Αυτό είναι περισσότερο από ό,τι χάνουν οι περιφερειακοί παγετώνες στη νοτιοανατολική και νοτιοδυτική Γροιλανδία, αλλά λιγότερο από ό,τι στη βόρεια Γροιλανδία, όπου οι περιφερειακοί παγετώνες χάνουν έως και 26 γιγατόνους ετησίως από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.