Η κατανάλωση καφέ αποτελεί καθημερινή ρουτίνα για εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Είναι μια συνήθεια που ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε κουλτούρα και έχει τις ρίζες της στα βάθη της ιστορίας. Παράλληλα αποτελεί μια πτυχή των ανθρωπογενών ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, μέσω των οποίων συντελείται η κοινωνικοποίηση των ανθρώπων.
Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήχθη στην Αμερική, καθημερινώς καταναλώνονται σε παγκόσμιο επίπεδο περί τα 2.5 δισεκατομμύρια φλιτζάνια καφέ, που με βάση τα στοιχεία που παρατίθενται στην εν λόγω έρευνα οδηγούν στην παραγωγή 18 εκατομμυρίων τόνων υγρών υπολειμμάτων από τα κατακάθια της παρασκευής ή τα τρίμματα των μύλων άλεσης του καφέ ως παραπροϊόντα δηλαδή απόβλητα. Πρόσφατες έρευνες ανέδειξαν ότι η φυσική αποσύνθεση της ανωτέρω ποσότητας και τύπου αποβλήτων δυνητικά θα έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση σε ετήσια βάση τουλάχιστον 2 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων μεθανίου.
Οι συνήθεις πρακτικές που ακολουθούνται για τη διαχείρισή των ανωτέρω είναι, η τελική διάθεση σε χώρους υγειονομικής ταφής και η αξιοποίησή τους στην παρασκευή εδαφοβελτιωτικών προϊόντων για γεωργικές και κηπευτικές εφαρμογές (compost).
Ωστόσο τα παραπροϊόντα των διαφόρων σταδίων παρασκευής και κατανάλωσης καφέ λόγω του υψηλού οργανικού και παράλληλα τοξικού περιεχομένου που εμπεριέχεται σε αυτά, τα καθιστά ακατάλληλα προς τελική διάθεση και περαιτέρω χρήση άνευ επεξεργασίας .
Τα παραπάνω έθεσαν τις βάσεις ώστε το επιστημονικό ενδιαφέρον να στραφεί στην αναζήτηση μεθόδων εναλλακτικής διαχείρισης για τα εν λόγω απόβλητα, τα οποία εξαιτίας της οργανικής τους φύσης αποσυντίθενται συνεισφέροντας σημαντικά στην εκπομπή αρκετών εκ των γνωστών ως αέρια του θερμοκηπίου.
Ερευνητικές ομάδες αλλά και μεμονωμένοι ερευνητές ανά τον κόσμο μελετούν τα τελευταία χρόνια τις δυνατότητες ανάπτυξης διαφορετικών πρακτικών σε ότι αφορά στην εκτροπή των υπολειμμάτων παρασκευής και κατανάλωσης προϊόντων καφέ από την τελική διάθεση και την παράλληλη αξιοποίησή τους μέσω της χρήσης τους στην παραγωγή δευτερογενών υλικών.
Αρκετές εργασίες εστίασαν στην επεξεργασία των παραπροϊόντων καφέ με τη μέθοδο της πυρόλυσης για τη παραγωγή βιοκαυσίμων, βιοελαίου και βιοκάρβουνο (biochar).
Στο πλαίσιο έρευνας του πανεπιστημίου της Μελβούρνης, υπο το πρίσμα της αξιοποίησης τους ως πρώτες ύλες στην παραγωγή δευτερογενών υλικών, τα εν θέματι παρά-προϊόντα κατόπιν πυρόλυσης χρησιμοποιήθηκαν αντικαθιστώντας την άμμο στην παραγωγή τσιμέντου. Τα τελικώς παραγόμενα υλικά επέδειξαν σε κάποιες περιπτώσεις βελτιωμένες μηχανικές αντοχές σε σχέση με τα αντίστοιχα υλικά στα οποία χρησιμοποιήθηκε άμμος.
Σε ότι αφορά στον κλάδο των κατασκευών έχει εκτός των προαναφερθέντων διερευνηθεί η δυνατότητα αξιοποίησής των συγκεκριμένων αποβλήτων ως υλικά υποστρώματος σε έργα οδοποιίας.
Η δομή και η σύσταση των συγκεκριμένων υλικών σε συνδυασμό με την κοινωνική ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση ως προς την ασφαλέστερη και αποδοτικότερη διαχείριση των απορριμμάτων εν γένει οδήγησε στην διεύρυνση των ερευνητικών προσπαθειών αναφορικά με τις εναλλακτικές οδούς ανάκτησης και αξιοποίησης των ανωτέρω παραπροϊόντων.
Πρόσφατες ερευνητικές εργασίες που έχουν δημοσιευτεί αναφορικά με τις δυνατότητες χρήσης των υπολειμμάτων παραγωγής/παρασκευής καφέ, πραγματεύονται καινοτόμες πρακτικές αξιοποίησης για τα υλικά αυτά, οι οποίες βρίσκουν εφαρμογή στους τομείς της κατασκευής δομικών υλικών, των καλλυντικών, στον κλάδο της συσκευασίας τροφίμων και αρκετούς άλλους.
Το ευρύτατο πεδίο στο οποίο δύνανται να αξιοποιηθούν τα παραπάνω απορριπτόμενα υλικά μεγαλώνει τους ορίζοντες σε ότι αφορά στην διαχείριση και άλλων κατηγοριών αποβλήτων και παραγωγικών παραπροϊόντων. Υπό παρεμφερείς μεθοδολογικές οδούς επεξεργασίας μεγάλη γκάμα υλικών που αντιμετωπίζονται σήμερα ως προς τη διαχείρισή τους ως απόβλητα, θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν αντικαθιστώντας πρωτογενείς ύλες παρατείνοντας το χρόνο παραμονής τους σε χρήση και συμβάλλοντας ταυτόχρονα στον περιορισμό του περιβαλλοντικού αποτυπώματος που προκαλεί η τελική διάθεσή τους.
Comments