Στις μέρες μας οι ενεργειακές ανάγκες παγκοσμίως καλύπτονται μέσω της αξιοποίησης ενός ευρύτερου φάσματος παραγωγικών πηγών που συνδυάζουν την αιολική, την ηλιακή, την υδροδυναμική και την πυρηνική ενέργεια με την αυτήν που παράγεται με συμβατικό τρόπο μέσω των ορυκτών καυσίμων. Παρά την αξιοσημείωτη διεύρυνση της γκάμας των πόρων που αξιοποιούνται στον παραγωγικό τομέα, οι βασικές επιλογές συνεχίζουν να είναι ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Η ενεργειακή εξάρτηση από μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι τόσο μεγάλη που είναι δύσκολο να περιοριστεί στον απαιτούμενο βαθμό άμεσα με τις ορθά εν γένει προωθούμενες «πράσινες» πολιτικές. Σύμφωνα με στοιχεία του ourworldindata.org μόνο το 16.7% της παγκόσμιας συνολικής παραγωγής ενέργειας προέρχεται από εναλλακτικές πηγές.
Με τις ενεργειακές απαιτήσεις να βαίνουν αυξανόμενες βάσει των σχετικών εκτιμήσεων (www.statista.com), η θέσπιση αποτελεσματικών μέτρων που να αποσκοπούν στην ομαλή μετάβαση σε πιο βιώσιμες μορφές ενέργειας είναι κομβική.
Σε αρκετές χώρες παρατηρείται μια τάση αντιστάθμισης σε ότι αφορά στην καταναλισκόμενη ενέργεια από ορυκτά και εναλλακτικά καύσιμα. Σημαντικό μερίδιο στο παγκόσμιο ισοζύγιο της ενεργειακής παραγωγής ωστόσο, συνεχίζουν να κατέχουν οι ορυκτοί πόροι. Ειδικότερα στις προηγμένες βιομηχανικά χώρες όπως για παράδειγμα η Γερμανία, η Ιαπωνία και η Κίνα, η εξ’ ανανεώσιμων πηγών παραγόμενη ενέργεια φαίνεται να αποτελεί περισσότερο μέσο ενίσχυσης της βασικής παραγωγής, η οποία βασίζεται στους ορυκτούς πόρους, παρά μέσο μετάβασης σε πιο αειφόρες και βιώσιμες λύσεις. Ενδεικτικό στοιχείο επιβεβαίωσης των παραπάνω αποτελεί το ποσοστό της παραγόμενης (από συμβατικές πηγές) ενέργειας ανά χώρα.
Τα όσα αναλύθηκαν προηγούμενα αναδεικνύουν την αναγκαιότητα μετάβασης σε πιο «πράσινα» καύσιμα. Σχεδόν όλες οι χώρες του πλανήτη δηλώνουν υποστηρικτές του εν λόγω εγχειρήματος. Παρόλα αυτά δεν κινούνται αντιστοίχως όσον αφορά στην ενσωμάτωση πρακτικών μέτρων προς αυτήν την κατεύθυνση. Ενώ το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής βρίσκεται αρκετά ψηλά στην παγκόσμια πολιτική ατζέντα, καθιστώντας επιτακτική την εφαρμογή άμεσων και αυστηρών πολιτικών σταδιακής μείωσης της χρήσης συγκεκριμένων καυσίμων (πχ άνθρακας) στις διάφορες ανθρωπογενείς δραστηριότητες (όπως η βιομηχανία, παραγωγή ενέργειας κλπ), οι χώρες που έχουν προχωρήσει σε επίπεδο εφαρμογής σε τέτοιουτύπου περιβαλλοντικές στρατηγικές σταδιακής απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, εντοπίζονται κυρίως στην Ευρώπη, στην Αφρική και στην Νοτιοανατολική νησιωτική Ασία. Οι μεγάλες ωστόσο παραδοσιακά βιομηχανικές χώρες (Αυστραλία, Κίνα, Ρωσία, ΗΠΑ) δεν έχουν αποσαφηνίσει αν προτίθενται να προβούν σε αντίστοιχες δεσμεύσεις και προσαρμογές στο προσεχές μέλλον.
